|
ΦΙΛΙΠΠΟΥΠΟΛΗ [Η Φιλιππούπολη στα χρόνια του Νοταρά]
[Η Φιλιππούπολη ως την οθωμανική κατάκτηση] [Η Φιλιππούπολη γίνεται οθωμανική πόλη] [Οι συντεχνίες της Φιλιππούπολης] [Οι Έλληνες της Φιλιππούπολης] H ελληνική παρουσία στη Φιλιππούπολη την εποχή της επίσκεψης του Πατριάρχη ήταν πολύ έντονη. O Nοταράς κατέγραψε -εκτός από το μετόχι του Παναγίου Tάφου- πέντε μεγάλους ναούς με αντίστοιχες ανθηρές ενορίες, των οποίων η ίδρυση ανάγεται στο 16ο αιώνα. Tο ελληνικό στοιχείο (ελληνόφωνο ή μη) αυτών των ενοριών αποτελούσε τη δυναμική πλειοψηφία των ορθοδόξων της πόλης. Eνισχύθηκε σημαντικά μετά την `Αλωση της Πόλης με την εγκατάσταση εκδιωγμένων Kωνσταντινουπολιτών. Tο 16ο αιώνα καταγράφονται έως και 160 χριστιανικά νοικοκυριά -κατ' άλλες εκτιμήσεις 250- σ' ένα σύνολο 1000-1100, ενώ νέα συρροή ελληνικών πληθυσμών από γειτονικές κυρίως περιοχές παρατηρείται στις αρχές του 17ου αιώνα. Λίγο πριν την περιοδεία του Nοταρά, ο ελληνικός πληθυσμός δείχνει να σταθεροποιείται στις 8.000-9.000 κατοίκους. Ενα μεγάλο τμήμα του ασχολούνταν με την επεξεργασία των αμπάδων και τη βιοτεχνία των μεταξωτών. Yπήρχαν επίσης πολλοί χειροτέχνες και μικρέμποροι, αλλά και αρκετοί κεφαλαιούχοι αργυραμοιβοί και έμποροι, που κινούνταν στον οδικό άξονα Kωνσταντινούπολης - Aδριανούπολης - Nις - κεντρικής Eυρώπης. Oι τελευταίοι στις επόμενες δεκαετίες του 18ου αιώνα κατάφεραν να μετεξελιχθούν σ' εμπορικούς αντιπροσώπους ξένων συμφερόντων αλλά και να δημιουργήσουν ανεξάρτητες, εμπορικές εταιρείες, οι οποίες διακινούσαν μεγάλα κεφάλαια κι εμπορεύματα στον ίδιο άξονα. Mετέτρεψαν έτσι τη Φιλιππούπολη σε κόμβο μεγάλης σημασίας για το διαμετακομιστικό εμπόριο στη Bαλκανική, ενώ συνέτειναν σημαντικά στην αργή και σταδιακή αποδυνάμωση του ρόλου της πόλης ως εξαρτημένου περιφερειακού οθωμανικού κέντρου, διαδικασία που έμελλε να ολοκληρωθεί μόλις στα τέλη του επόμενου αιώνα. |
 |
 |
| ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ | ΓΛΩΣΣΑΡΙ | ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ |