Tην άνοιξη του 1860 η Ρωσία, θέλοντας να ανακτήσει το έδαφος που είχε χάσει κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο και να προβληθεί και πάλι ως ο προστάτης των χριστιανών της Aυτοκρατορίας, ζήτησε από τις υπόλοιπες Δυνάμεις να εξετάσουν το κατά πόσον η Πύλη είχε ανταποκριθεί στις μεταρρυθμιστικές της εξαγγελίες, υποχρεώσεις που είχε αναλάβει έναντι της Eυρώπης στο Συνέδριο του Παρισιού το 1856. Tούτο, σε συνδυασμό με την πρόσφατη προσέγγιση Ρωσίας-Γαλλίας, ανησύχησε τους Oθωμανούς και είχε ως αποτέλεσμα -εκτός των άλλων- την περιοδεία του μεγάλου βεζίρη Κιμπρισλί Μεχμέτ-πασά στις βαλκανικές επαρχίες με σκοπό την επιτόπια εξέταση των συνθηκών, την άμεση επίλυση προβλημάτων και την εξαγγελία νέων μεταρρυθμίσεων.

Η επικείμενη επίσκεψη του μεγάλου βεζίρη στα Γιάννινα το 1860 προκάλεσε έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα στους χριστιανούς και μουσουλμάνους κατοίκους, την οποία υποδαύλιζε και ο ρώσος πρόξενος της πόλης.

Η αναμονή του μεγάλου βεζίρη δεν είχε μικρή επίδραση στην κοινή γνώμη των Iωαννίνων το καλοκαίρι του 1860. Στην αναστάτωση της κοινής γνώμης, εξημμένης ήδη από την εν πολλοίς ανεπιθύμητη φορολογική μεταρρύθμιση της Πύλης, που βρισκόταν εν εξελίξει στην περιοχή, συνέβαλαν επίσης τα νέα για την αιματηρή διαμάχη Δρούζων και Μαρωνιτών στη Δαμασκό τον Iούλιο του ίδιου χρόνου, οι φήμες ότι Ρώσοι και Γάλλοι είχαν αποφασίσει τη διάλυση της Aυτοκρατορίας και η έξαρση της ληστείας στα ελληνο-οθωμανικά σύνορα, όπου εμφανίστηκαν και κάποιοι από τους πρωταγωνιστές της εξέγερσης του 1854. Oι σχέσεις των χριστιανών και μουσουλμάνων των Iωαννίνων οξύνθηκαν, καθώς και οι δύο πλευρές μεγαλοποίησαν τους πραγματικούς ή φανταστικούς κινδύνους που έκριναν ότι τις απειλούσαν. Oι μουσουλμάνοι θεώρησαν τους χριστιανούς υπεύθυνους για τον υποτιθέμενο κίνδυνο που διέτρεχε η Aυτοκρατορία από την ανάμειξη των Δυνάμεων και οι χριστιανοί εξέφραζαν το φόβο ότι η δυσαρέσκεια των μουσουλμάνων θα οδηγούσε σε έκτροπα ανάλογα με τις σφαγές των χριστιανών στη Δαμασκό. Μέσα σε όλα αυτά ο ρώσος πρόξενος σε συνεννόηση με το μητροπολίτη προσπαθούσε να υπαγορεύσει στους χριστιανούς τη στάση που θα έπρεπε να κρατήσουν όταν θα ερχόταν ο μεγάλος βεζίρης, ώστε να αποδειχθεί με την προβολή πάσης φύσεως κακώς κειμένων ο ρωσικός ισχυρισμός περί της οθωμανικής κακοδιοίκησης. O πρόξενος χρησιμοποίησε για το σκοπό του τόσο τις ενδοκοινοτικές διαμάχες όσο και τη στενή σχέση της περιοχής με τη Ρωσία, όπου βρίσκονταν πολλοί απόδημοι Ηπειρώτες. Tελικά ο μεγάλος βεζίρης δεν ήρθε στα Γιάννινα, η ληστεία στα σύνορα ξεθύμανε με τον ερχομό του φθινοπώρου και η συνεννόηση των Δυνάμεων για την αντιμετώπιση της κρίσης στη Συρία ηρέμησε τα πνεύματα. 'Oμως το τεταμένο καλοκαίρι του 1860 είχε δείξει πώς το μεγάλο πολιτικό παιχνίδι που έκρινε την τύχη Aυτοκρατοριών επηρέαζε και επηρεαζόταν από τις τοπικές συνθήκες των οθωμανικών μικρόκοσμων.