 |
|
 |
Εμπλοκή Ησυχασμού στον
εμφύλιο
συσπείρωση των αριστοκρατών γύρω από τον
Καντακουζηνό
και του λαού γύρω
από την αντιπολίτευση της Κωνσταντινούπολης και τον
Ιωάννη Ε'
είχε ως
αποτέλεσμα να μεταβληθεί η έριδα για το θρόνο σε εμφύλιο πόλεμο με κοινωνικές
προεκτάσεις, ενώ οι επικεφαλής του πολέμου ενέπλεξαν και τον Ησυχασμό
στις διαμάχες τους.
Η διδασκαλία των Ησυχαστών είχε γνωρίσει μεγάλη διάδοση
στα μέσα του 14ου αιώνα στο Βυζάντιο κυρίως στο χώρο των μοναστηριών,
προκάλεσε ωστόσο αντιδράσεις με αποτέλεσμα να προκύψει μια εκκλησιαστική
διαμάχη που εκδηλωνόταν κυρίως μέσα από τις δημόσιες αντιπαραθέσεις των
εκπροσώπων των αντίπαλων ομάδων, του Γρηγορίου Παλαμά δηλαδή και
Βαρλαάμ Καλαβρού
αντίστοιχα.
Επί
Ανδρόνικου Γ'
με σύνοδο το 1341 επικράτησαν οι
Ησυχαστές. Μετά το θάνατό του όμως ξανάρχισαν οι διαμάχες. Με επέμβαση
ενός μέλους της αντιβασιλείας, του πατριάρχη
Ιωάννη Καλέκα,
που ήταν αντίπαλος
του Γρηγορίου Παλαμά ο τελευταίος καταδικάστηκε ως αιρετικός και φυλακίστηκε
την άνοιξη του 1343, ενώ το 1344 αφορίστηκε μαζί με τους οπαδούς του.
Το γεγονός ότι η αντιβασιλεία ακολούθησε αντιησυχαστική πολιτική έφερε
κοντά τους Ησυχαστές με τον Καντακουζηνό, που είχε δείξει και από πριν
μια εύνοια προς το κίνημά τους. Έτσι συνδέθηκε η θρησκευτική
με την πολιτική διαμάχη. Το γεγονός μάλιστα ότι η ησυχαστική έριδα συνεχίστηκε
και μετά το τέλος του εμφυλίου (1347) είναι ενδεικτικό της σφοδρότητας
των συγκρούσεων κατά την ταραγμένη αυτή περίοδο.
Δες επίσης : για τον Ησυχασμό
για το Γρηγόριο Παλαμά
|
