H επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, η πτώση των μισθών και η σκληρή φορολογία, σε συνδυασμό με θέματα όπως η οικονομική αποκατάσταση των παλαιών πολεμιστών (συχνά με 10-12 χρόνια θητείας) και των προσφύγων, προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερη κοινωνική όξυνση σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο. Tα νέα δημογραφικά και οικονομικά δεδομένα ανέτρεψαν τις παλαιότερες ισορροπίες. O δραστικός περιορισμός των εισαγωγών και των μεταναστευτικών εμβασμάτων, αλλά και η υποτίμηση της δραχμής συνέβαλαν στην εισαγωγή, από μέρους του κράτους, μιας σειράς νέων μεταρρυθμίσεων -που θα υλοποιηθούν αργότερα- στον αγροτικό χώρο. H ανάγκη αύξησης των αποδοχών οδήγησε σε κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων με πορείες εργατών στο κέντρο της πρωτεύουσας. H απάντηση της κυβέρνησης Γονατά, που εκφράστηκε με την αναστολή επί εξάμηνο του συνόλου της εργατικής νομοθεσίας, τροφοδότησε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1923 το μεγαλύτερο απεργιακό κύμα που γνώρισε η χώρα από τη σύστασή της. H κλιμάκωσή της σε ανοιχτή κοινωνική σύγκρουση και η παρέμβαση του στρατού είχαν ως αποτέλεσμα πλήθος νεκρών και τραυματιών αλλά και συλλήψεις, δημεύσεις περιουσιών κ.ά.