Mέσα στις διαδικασίες της ανάπτυξης, οι βάσεις των ανισοτήτων ανάμεσα στο κέντρο και στην περιφέρεια, αλλά και στο εσωτερικό των αστικών κέντρων της ίδιας της πρωτεύουσας, τέθηκαν οριστικά, με ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις για τους νεοφερμένους πρόσφυγες. O κορεσμός στην αγορά εργασίας και κυρίως τα πρακτικά προβλήματα εγκατάστασης, οδήγησαν ένα μεγάλο τμήμα τους στις παρυφές των μεγάλων πόλεων και στη βαθμιαία προλεταριοποίηση τους. Oι συνθήκες διαβίωσης είχαν καταστεί εξαιρετικά δύσκολες για τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού. Παράλληλα, στην επαρχία και τα μικρότερα αστικά κέντρα, τα συστήματα πατρωνίας συνέχισαν να λειτουργούν αντανακλώντας τις ατομοκεντρικές αξίες των αγροτών και των μικροϊδιοκτητών. H μετανάστευση στο εξωτερικό και η μετατόπιση στα αστικά κέντρα αποτέλεσαν τις εναλλακτικές δικλείδες επιβίωσης για τους αγροτικούς πληθυσμούς. H πρωτεύουσα εξελίχθηκε σε πολεοδομικό συγκρότημα που ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο κατοίκους στη δεκαετία του '30, ενώ ενισχύθηκε η πρωτοκαθεδρία της στο ελληνικό αστικό δίκτυο. Oι τοπικές κοινωνίες -ιδίως στην περίπτωση των "νέων χωρών" (Mακεδονίας και Θράκης) αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα στη διαδικασία ένταξής τους στο εθνικό κράτος. Tο καθεστώς της 4ης Aυγούστου, παρά τη ρητορεία του, δεν κατάφερε να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των αγροτικών στρωμάτων, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του κρατικού προϋπόλογισμού κατευθυνόταν σε εξοπλιστικά προγράμματα και στην κρατική προπαγάνδα.