H αστάθεια και οι διαρκείς μεταβολές που χαρακτήρισαν το διάστημα 1923-40 αποτυπώθηκαν ποικιλότροπα και στην πορεία που ακολούθησε η οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Στο εσωτερικό της, η πληθυσμιακή συγκέντρωση, οι επιδράσεις της αγροτικής μεταρρύθμισης, η εμφάνιση νέων ιδεολογιών και κομμάτων και φυσικά η πίεση για την αποκατάσταση 1,5 εκατομμυρίου προσφύγων δημιουργούσαν αξεπέραστα προβλήματα. Για την αντιμετώπισή τους, συγκροτήθηκαν νέες μορφές θεσμικού πλαισίου, περίθαλψης των άστεγων, υποστήριξης της βιομηχανίας κ.ά. Tα μέτρα ωστόσο που λήφθηκαν ήταν στην πλειοψηφία τους συγκυριακά, αποσπασματικά και ασυντόνιστα. Aπό την άλλη πλευρά βέβαια, μπορεί να υποστηριχτεί ότι η δυσμενής συγκυρία και ο όγκος των επιμέρους προβλημάτων δεν άφηναν περιθώρια ριζικών τομών. Σε κάθε περίπτωση πάντως, σε αυτή την περίοδο θα πρέπει να αναζητηθούν οι ρίζες των οικονομικών προγραμμάτων και του θεσμικού πλαισίου της σύγχρονης Eλλάδας.