Ανεμούριο, μία πόλη σε κρίση
  Μετά την καταστροφή της πόλης του Ανεμουρίου από ένα σεισμό το 580, η αστική ζωή συγκεντρώθηκε σε έναν πυρήνα γύρω από τα λείψανα των ρωμαϊκών λουτρών και το συγκρότημα του Γυμνασίου. Το Γυμνάσιο χτίστηκε στα μέσα του 3ου αιώνα, αλλά έπαψε να χρησιμοποιείται σε λιγότερο από εκατό χρόνια. Αντίθετα, στις Σάρδεις, ένα κτήριο με παρόμοια λειτουργία διατηρήθηκε και αποκαταστάθηκε κατά τη διάρκεια των Πρώιμων Bυζαντινών χρόνων. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως λουτρό, ενώ η μεγάλη παλαίστρα με την κιονοστοιχία της προοριζόταν για δημόσιες συγκεντρώσεις ή λειτουργούσε ως ανοικτή πλατεία. Από τα τέλη του 6ου αιώνα, κατοικίες και εργαστήρια κατέλαβαν μεγάλο τμήμα του λουτρού και της παλαίστρας στο Ανεμούριο.
  Ένα πηγάδι σκάφτηκε σε ένα από τα δωμάτια, για να αντικαταστήσει το κατεστραμμένο υδρευτικό σύστημα. Ποικίλα εργαλεία και όργανα που βρέθηκαν στο συγκρότημα μαρτυρούν την καθημερινή ζωή, το εμπόριο και τις δραστηριότητες στο Ανεμούριο, στα τέλη του 6ου αιώνα. Εργαστήρια δημιουργήθηκαν στις θολωτές αίθουσες των μεγάλων λουτρών, από τα οποία αποξηλώθηκαν οι εγκαταστάσεις τους για να παραχωρήσουν τη θέση τους σε ένα ασβεστοκάμινο, ένα σιταρόμυλο και κεραμικούς κλιβάνους. Έντονη εμπορική δραστηριότητα υποδηλώνεται με τα σταθμά και τα θραύσματα στατήρων. Εκτός από τους γεωργούς και τους ψαράδες εντοπίστηκαν και άλλες ομάδες βιοπαλαιστών, όπως ράφτες, βυρσοδέψες, κοσμηματοποιοί και αγγειοπλάστες.
  Απόδειξη για επιτόπια μαζική παραγωγή λυχναριών αποτελούν οι μήτρες από πήλινα λυχνάρια που βρέθηκαν κοντά σε ένα κεραμικό κλίβανο στο εσωτερικό των παλαιών λουτρών κι ένας θησαυρός από εφτακόσια λυχνάρια κρυμμένα στο υπόκαυστο ενός άλλου λουτρού της πόλης. Τα σπίτια είχαν δάπεδο από πατημένο χώμα και τοίχους από ξερολιθιά που συγκρατούνταν από γωνιακούς και ενδιάμεσους πεσσούς με προσεκτική αρμολόγηση των δόμων. Μερικά ήταν διώροφα και αρκετά είχαν πήλινους φούρνους. Τα σπίτια φωτίζονταν από εγχώριας κατασκευής πήλινα λυχνάρια, αλλά και μπρούτζινα, όπως επίσης και από γυάλινα, κωνικά λυχνάρια τοποθετημένα σε πολυελαίους.
  Ποσότητες από κρίκους, κλειδαριές και μικρά κλειδιά δείχνουν τη χρήση αποθηκευτικών μπαούλων. Τα σκεύη της κουζίνας ήταν κυρίως πήλινα, αλλά βρέθηκαν και κομμάτια από μεταλλικά αγγεία. Υφαντικά βάρη, αδράχτια και άγκιστρα εντάσσονταν στην καθημερινή δραστηριότητα των γυναικών, ενώ ζάρια και πάγκοι παιχνιδιού πιθανόν να προοορίζονταν για την ψυχαγωγία των ανδρών. Στα γυναικεία εξαρτήματα συμπεριλαμβάνονταν χάλκινες και κοκάλινες περόνες για τα μαλλιά, ψιμύθια, σπάτουλες και κοσμήματα, όπως αργυρά σκουλαρίκια, μπρούτζινα δαχτυλίδια και βραχιόλια. Η χριστιανική πίστη εκφραζόταν με κρεμαστούς σταυρούς από χρυσό, ασήμι και μπρούτζο.
  Και τα δύο φύλα κατέφευγαν σε αντικείμενα στα οποία απέδιδαν αποτροπαϊκές ιδιότητες. Μία ομάδα αποτροπαϊκών μεταλλίων από υαλόμαζα ή μπρούτζο φέρουν επιγραφές και εικονική διακόσμηση με σκοπό την απομάκρυνση των κακών πνευμάτων. Οι πιο συνηθισμένοι μαγικοί τύποι θυμίζουν τη σφραγίδα του Σολομώντα. Άλλα είδη φυλακτών είναι δαχτυλίδια χαραγμένα με μαγικά σύμβολα ή κυλινδρικοί σωλήνες που φοριούνταν γύρω από το λαιμό και περιείχαν ένα τυλιγμένο μεταλλικό φύλλο, όπου ήταν χαραγμένο κάποιο μαγικό κείμενο και σύμβολα. Μικροί κώδωνες επίσης χρησιμοποιούνταν ως αποτροπαϊκά σκεύη. Τοποθετούνταν πάνω από τις κούνιες, για να προστατεύσουν τα βρέφη, στις εξώπορτες, για να διασφαλίσουν την είσοδο στα σπίτια, και μέσα σε τάφους, για να συνοδεύσουν τους νεκρούς. Τα πολυάριθμα νομίσματα που ανακαλύφτηκαν στο χώρο χρονολογούν τα ευρήματα μεταξύ του 589 και 656.