O γλυπτός διάκοσμος
  Οι πόλεις των Πρώιμων Bυζαντινών χρόνων ήταν πλούσια διακοσμημένες κυρίως με αγάλματα των αυτοκρατόρων και των οικογενειών τους, αλλά και ειδωλολατρικών θεοτήτων, ζώων και βιβλικών μορφών. Στο έργο του Προκοπίου, και σε άλλες γραπτές πηγές, αναφέρεται πλήθος από αγάλματα που κοσμούσαν την Κωνσταντινούπολη, όπως η έφιππη μορφή του Ιουστινιανού στην κορυφή ενός κίονα στο Αυγουστείο δίπλα στη Σύγκλητο, της Θεοδώρας, του αυτοκράτορα Ζήνωνα και της συζύγου του Αριάδνης, του Ιουστίνου Α' και πολλών άλλων. Ο Προκόπιος επίσης αναφέρει ότι ο Ιουστινιανός διακόσμησε ένα παραθαλάσσιο αίθριο στην περιοχή των ανακτόρων με αγάλματα από μπρούτζο και μάρμαρο, αλλά μπορεί αυτά να ήταν παλαιότερα έργα, τα οποία στον 6ο αιώνα αντιμετωπίζονταν ως αντίκες.
  Η παραγωγή αγαλμάτων, που ακόμα άνθιζε τον 4ο και 5ο αιώνα, φαίνεται πως γνώρισε κάμψη τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα κατά τη διάρκεια του 6ου αιώνα, εν μέρει εξαιτίας του συσχετισμού των περίοπτων αγαλμάτων χριστιανικών μορφών με την ειδωλολατρία. Τα ανάγλυφα χρησιμοποιούνταν ευρέως σε θριαμβευτικές αψίδες, κίονες και σαρκοφάγους. Τόσο τα περίοπτα αγάλματα όσο και τα ανάγλυφα δείχνουν μία απομάκρυνση από το νατουραλισμό, με απλές συνθέσεις και τυποποιημένες, κοντόχοντρες μορφές.