Ιουστινιανή Πρώτη, η πόλη του Iουστινιανού
  Χτισμένη από τον Ιουστινιανό για να τιμήσει τη γενέτειρά του, η Ιουστινιανή Πρώτη ήταν μία οχυρωμένη πόλη μεσαίου μεγέθους, η οποία έγινε σύντομα η έδρα του αρχιεπισκόπου του Ιλλυρικού. Αρχικά, αποτελούνταν από την ακρόπολη και την άνω πόλη. Στην ακρόπολη βρισκόταν ο επισκοπικός καθεδρικός ναός και το ανάκτορο. Αν και η άνω πόλη περιλάμβανε τις συνηθισμένες cardo και decumanus, στη διασταύρωση των οποίων σχημάτιζε μία μεγάλη κυκλική πλατεία, απέκλινε από την παραδοσιακή αστική πολεοδομία. Μερικά αστικά μέγαρα, στρατιωτικά επιτελεία και αρκετές μεγάλες εκκλησίες καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος της περιτειχισμένης περιοχής, αφήνοντας μικρό περιθώριο για κατοικίες και εγκαταστάσεις ψυχαγωγίας.
  Η Ιουστινιανή Πρώτη αποτελούσε περισσότερο ένα μνημειώδες συγκρότημα που εξυπηρετούσε την εκκλησιαστική, στρατιωτική και δημόσια διοίκηση παρά μία κανονική πόλη. Ο κυρίαρχος αγροτικός πληθυσμός της ζούσε κυρίως έξω από τα τείχη, όπου έχει εντοπιστεί και το μοναδικό δημόσιο λουτρό. Στα τέλη του 6ου αιώνα, στα χρόνια του Ιουστίνου Β' (565-578), η κάτω πόλη οχυρώθηκε για να περιβάλει τον αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που αναζητούσαν προστασία από ξένους εισβολείς. Την ίδια εποχή, η παραδοσιακή πολεοδομία παρήκμασε, καθώς οι ιδιώτες έχτισαν τα σπίτια και τα εργαστήριά τους σε κάθε εκατοστό του διαθέσιμου χώρου. Καλύβες από ξύλο ή πέτρες που χτίστηκαν κοντά στις οχυρώσεις, γύρω από ναούς, μέσα σε αίθρια και σε στοές στέγασαν αρτοποιούς, αργυροχόους, σιδεράδες, αγγειοπλάστες, ξυλουργούς και γουναράδες. Τα υπάρχοντα κτήρια προσαρμόστηκαν σε νέες χρήσεις. Τοίχοι υψώθηκαν μέσα σε δημόσια λουτρά για να δημιουργήσουν πρόσθετες κατοικίες. Ένας κλίβανος εγκαταστάθηκε στο επισκοπικό ανάκτορο. Πριν η πόλη εγκαταλειφθεί, τον 7ο αιώνα, το αστικό της περιβάλλον είχε προσλάβει έναν έντονο αγροτικό χαρακτήρα.