H μεταλλοτεχνία στην Πρώιμη Bυζαντινή περίοδο
  Τα δείγματα μεταλλοτεχνίας των Πρώιμων Bυζαντινών χρόνων που έχουν σωθεί αποτελούν συνήθως τμήματα θησαυρών, που σκοπίμως είχαν αποκρυφτεί για ασφάλεια (συνήθως θάβονταν). Σε ένα θησαυρό μπορεί να περιέχονταν χρυσά κοσμήματα, αργυρά, χάλκινα και μπρούτζινα σκεύη καθώς και νομίσματα. Η χρονολόγηση των αργυρών σκευών είναι δυνατή με τις επιγραφές που έφεραν και τα σφραγίσματα που χρησιμοποιούσαν για τη δήλωση των τυποποιημένων ιδιοτήτων και του βάρους του μετάλλου. Οι σφραγίδες χρησιμοποιούνταν στην Κωνσταντινούπολη και πιθανόν σε κρατικές βιοτεχνίες σε ολόκληρη την αυτοκρατορία.
  Ένα γνωστό παράδειγμα αργυρού θησαυρού του 6ου αιώνα βρέθηκε κοντά στην Αττάλεια (σημ. Antalya, νότια Τουρκία). Ο θησαυρός πιθανόν να ανήκε στη μονή του 6ου αιώνα, που ιδρύθηκε στην περιοχή από τον άγιο Νικόλαο της Σιών. Περιλάμβανε περισσότερα από εξήντα αντικείμενα, όπως δισκάρια, δισκοπότηρα, θυμιατά, λυχνάρια, ριπίδια, καλύμματα βιβλίων, εξαρτήματα επίπλων και άλλα αντικείμενα εκκλησιαστικής χρήσης, μερικά από τα οποία είχαν παραγγελθεί από τον Ευτυχιανό, έναν τοπικό επίσκοπο, το 550-560.
  Ένας παρόμοιος θησαυρός συριακής προέλευσης, ο αποκαλούμενος θησαυρός του Καπέρ Κοραόν (σημ. Kurin, βόρεια Συρία), περιλαμβάνει αντικείμενα που χρονολογούνται μεταξύ του 540 και 640. Ευτελή μέταλλα χρησιμοποιούνταν για ένα ευρύ φάσμα οικιακών αντικειμένων, όπως επιτραπέζια σκεύη, λυχνοστάτες, έπιπλα, εργαλεία και όργανα, σαν και αυτά που εντοπίστηκαν στα καταστήματα στις Σάρδεις. Τα αντικείμενα μεταλλοτεχνίας ήταν περιζήτητα και ακριβά, για αυτό τόσο οι μορφές όσο και η διακόσμησή τους αντιγράφονταν σε ευτελέστερα υλικά, όπως πηλό και γυαλί, καθιστώντας τα έτσι προσιτά σε ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού.