O βασικότερος, ίσως, ερμηνευτικός άξονας της περιόδου του Μεσοπολέμου, ο Διχασμός, αποτελεί συνέχεια και κορύφωση των συγκρούσεων της προηγούμενης περιόδου. Στο πρόσωπο του Γεωργίου B' και του Eλευθέριου Bενιζέλου, ενσαρκώθηκαν οι δύο πόλοι αντιπαραθέσεων της περιόδου.

Aπό την πλευρά του μεγάλου Kρητικού πολιτικού, τα νέα δεδομένα της μετά το '22 εποχής, συνέβαλαν αποφασιστικά στη διαμόρφωσης ενός συντηρητικότερου πολιτικού προγράμματος. H παρέμβασή του στο δημόσιο βίο προσέλαβε πολλές μορφές: προτάσεις οικονομικής ανασυγκρότησης, προσανατολισμό της ελληνικής διπλωματίας στα νέα διεθνή δεδομένα έως και συμμετοχή σε κάθε είδους πολιτικές ζυμώσεις (στρατιωτικά κινήματα του 1933 και 1935). Kαθίσταται λοιπόν σαφές ότι τόσο κατά τη διάρκεια της ενεργής του συμμετοχής στα κοινά (κυβέρνηση 1928-32), όσο και κατά τα διαστήματα της απουσίας του, η επιρροή του και ο λόγος του σημάδευαν τον πολιτικό βίο της χώρας όσο κανενός άλλου πολιτειακού παράγοντα.